Może to się wydawać nieistotne, bo w głowie mamy odpowiedź – „zniechęcenie”, „niezrozumienie” itp. To są jednak nasze wyobrażenia, rzeczywistość może być zupełnie inna. Pracę z poezją na zajęciach warto rozpocząć od poznania skojarzeń, przekonań, jakie mają na temat poezji osoby uczące się. Można to zrobić na wiele sposobów, np. poprzez: rozmowę, ankietę, zapisanie przez osoby uczące się refleksji w zeszytach itd. U mnie świetnie się sprawdziła „rozmowa w ciszy.” Na czym ona polega?

Rozmowa w ciszy

Czego potrzebujesz:

– kartek papieru w formacie A3 lub A2 lub innej przestrzeni, po której można swobodnie pisać;

– materiały piśmiennicze (każda osoba ucząca się powinna mieć długopis/markery/inne);

– przestrzeń do rozwieszenia/położenia kartek/czegoś, na czym osoby uczniowskie będą pisać;

– cisza.

Przebieg:

1. Na każdej kartce/przestrzeni do pisania zapisz jedno z pytań: Z czym kojarzy Ci się poezja? Czym jest poezja? Kim jest poezja? Dlaczego ludzie piszą poezję? Dlaczego ludzie czytają poezję?

2. Rozmieść kartki w różnych częściach sali (na ławkach, ścianie itp.)

3. Przedstaw osobom uczniowskim procedurę: 

a) Podczas tego ćwiczenia nie rozmawiamy ze sobą, naszym narzędziem do porozumiewania się służą długopisy (markery lub coś innego).

b) Każdy indywidualnie zapisuje swoje odpowiedzi, może przy tym czytać odpowiedzi innych osób oraz odnosić się do nich.

c) Kolejność odpowiadania na pytania jest dowolna. Można kilkukrotnie wracać do jakiegoś pytania. 

d) Po zakończeniu ćwiczenia … (wstaw to, co będzie dla Ciebie sygnałem, że osoby uczące się są gotowe do następnego kroku).

4. Podsumuj ćwiczenie, np. czytając odpowiedzi na głos lub grupując je. Łatwiej będzie Ci się odnieść, kiedy w tracie tego ćwiczenia będziesz monitorować pracę uczniowską. Zapisuj wtedy swoje spostrzeżenia, co jest wspólne, co różne itd.